Partizanlık, siyasi bir görüşe veya partiye aşırı bağlılık ve fanatizm gösterme durumudur. Partizanlık, demokratik bir toplumda farklı görüşlere saygı duymak yerine, kendi görüşünü tek doğru olarak kabul etmek ve başkalarını eleştirmek, yermek veya baskı altına almaktır. Partizanlık, siyasi kutuplaşmayı artırır, toplumsal barışı ve uzlaşmayı zorlaştırır, çoğulculuğu ve katılımcılığı engeller.
Türkiye'de partizanlık neden yaygındır? Bu sorunun tek bir cevabı yoktur. Ancak bazı olası faktörler şunlardır:
- Siyasi kültür: Türkiye'de siyasi kültür, genellikle lider odaklı, ideoloji yerine kişiliklere bağlı, duygusal ve kutuplaştırıcıdır. Siyasi partiler, liderlerinin karizmasına ve söylemine dayanan geniş kitleleri etkilemeye çalışır. Seçmenler ise partileri veya liderleri birer takım gibi görür ve onlara sadık kalır.
- Eğitim: Türkiye'de eğitim sistemi, eleştirel düşünme, farklı görüşlere açıklık, demokratik değerler ve yurttaşlık bilinci gibi becerileri geliştirmekten uzaktır. Eğitim sistemi, siyasi iktidarın ideolojisine göre şekillenir ve değişir. Eğitim sistemi, öğrencileri partizan olmaya teşvik eder.
- Medya: Türkiye'de medya, tarafsız ve objektif olmak yerine, siyasi iktidarın veya muhalefetin çıkarlarına hizmet eder. Medya, seçmenleri bilgilendirmekten çok yönlendirmeye çalışır. Medya, partizanlığı körükler.
- Toplumsal bölünmeler: Türkiye'de toplum, etnik, dini, kültürel veya ideolojik farklılıklara göre bölünmüştür. Bu bölünmeler, siyasi partiler tarafından istismar edilir ve derinleştirilir. Bu bölünmeler, partizanlığı besler.
Partizanlık nasıl azaltılabilir? Bu sorunun da tek bir cevabı yoktur. Ancak bazı olası çözümler şunlardır:
- Siyasi kültürün değiştirilmesi: Siyasi kültürün daha demokratik, katılımcı, çoğulcu ve uzlaşmacı olması için çalışılmalıdır. Siyasi partiler ve liderler, seçmenleri kutuplaştırmak yerine birleştirmeye çalışmalıdır. Seçmenler ise partileri veya liderleri sorgulamalı ve alternatiflere açık olmalıdır.
- Eğitimin iyileştirilmesi: Eğitim sistemi, eleştirel düşünme, farklı görüşlere açıklık, demokratik değerler ve yurttaşlık bilinci gibi becerileri geliştirmeye odaklanmalıdır. Eğitim sistemi, siyasi iktidarın ideolojisinden bağımsız olmalıdır. Eğitim sistemi, partizan olmayan nesiller yetiştirmelidir.
- Medyanın özgürleştirilmesi: Medya, tarafsız ve objektif olmalıdır. Medya, seçmenleri bilgilendirmeli ve farklı görüşleri yansıtmalıdır. Medya, partizanlığı azaltmalıdır.
- Toplumsal bölünmelerin aşılması: Toplum, etnik, dini, kültürel veya ideolojik farklılıklara göre bölünmek yerine, ortak değerler ve çıkarlar etrafında birleşmelidir. Bu bölünmeler, siyasi partiler tarafından istismar edilmemeli ve derinleştirilmemelidir. Bu bölünmeler, partizanlığı önlemelidir.
0 Yorumlar